Als volwassenen herhalen wij soms de strategieën waartoe wij als klein kind besloten.
Wij reageren dan op de situatie in het hier-en-nu alsof dat de wereld is die we bij het nemen van onze vroegere besluiten voor ons zagen.
Als wij dat doen, zeggen we dat we in script zijn.
Je zou ook kunnen zeggen dat ons gedrag of ons voelen scriptmatig zijn.
Waarom doen we dat?
Waarom laten we de besluiten uit onze jeugd niet gewoon achter ons bij het opgroeien?
De voornaamste reden hiervan is, dat we nog steeds hopen het onopgeloste kernprobleem van onze kinderjaren op te kunnen lossen, namelijk het krijgen van onvoorwaardelijke liefde en aandacht.
Daarom reageren wij als volwassenen soms alsof we nog kleine kinderen zijn. Zeker in een stresssituatie.
De Transactionele Analyse, waar het levensscript uit voortkomt, ziet dit als de oorzaak van de meest grote levensproblemen.
Als we in script gaan, realiseren wij ons meestal niet dat wij weer volgens kinderlijke strategieën te werk gaan. Wij kunnen ons dat wel bewust worden door inzicht in ons script te krijgen en er achter te komen welke besluiten wij vroeger namen.
Het is niet mogelijk om precies te voorspellen of iemand op een bepaald ogenblik in script zal gaan. Maar er zijn twee factoren die dat wel waarschijnlijk maken:
1. Als in de situatie in het hier-en-nu stress wordt ervaren
2. Als de situatie in het hier-en-nu en een situatie met stress in de kinderjaren enigszins op elkaar lijken. Deze beide factoren versterken elkaar.