Ik ontvang die ochtend een mail van de opdrachtgever met een verzoek voor ‘even tussentijds overleg’.
Mijn buik reageert: Onrust.
Als ik er meer aandacht aan geef voel ik: Onzekerheid.
En..…als ik er nóg een laagje afpel : Angst.
Angst om kei-hard door de mand te vallen.
Dat ze er nu toch achter zijn gekomen dat ik er eigenlijk helemaal niks van bak. Dat de door mij gegeven trainingen onder de maat waren, te weinig concreet, vaag zelfs en dat het de deelnemers veel te weinig heeft opgeleverd.
Hoewel ik ergens in mijn systeem voel dat het een irreële angst is en de opdrachtgever tot nu hartstikke tevreden is, schieten mijn gedachten alle kanten op. Er is even geen houden aan..
__
Ik realiseer mij dat hetzelfde gebeurt wanneer ik ja zeg op een nieuwe training, in een voor mij nieuwe organisatie. Hoewel ik enerzijds telkens écht geniet van het onbekende, het avontuur en de daarmee gepaarde stretch (want ja, het is ook altijd weer even uit mijn comfortzone bij een nieuwe opdracht), is er ook het stemmetje achterin mijn hoofd:
“je kunt het helemaal niet waarmaken..”,
“ze prikken er zó doorheen”…
Gelukkig voel ik de stemmetjes en de lading direct van mij afglijden wanneer ik daadwerkelijk de training met de nieuwe groep start.
Ik voel mij geaard. Mijn voeten op de grond, een diepe ademhaling en ik zak rustig in mijn lijf.
Mijn nieuwsgierigheid en ‘Zin in!’ overwint en ook het vertrouwen in wat ik kan. Ik weet dat ik vanuit de Hier en Nu álles kan behappen. Uiteraard enthousiaste gretige energie, maar ook een hoge verwachting, weerstand, emotie en allerlei soorten van overdracht. Het geeft belangrijke informatie over de groep, en ook over het grotere systeem, waar ik mee kan werken. Om op te interveniëren. Enorm krachtig en helpend, ook voor het verloop van de training.
__
De opdrachtgever belt. Mijn adem stokt.
“Ha Minke, ja we bellen even om te zeggen dat we echt heel blij met je zijn en de trainingen graag willen uitbreiden naar het hele bedrijf..”.
Het ongemak voel ik als sneeuw voor de zon verdwijnen en het maakt plaats voor lucht en licht.
Ik schud zachtjes mijn hoofd, grinnik en kijk van een afstandje naar mezelf.
Ineens voel ik een grote dosis zelfcompassie en denk:
‘Wat máák ik het mijzelf toch soms onnodig lastig….’
Dit keer val ik écht door de mand… (‘Het Imposter Syndroom’)
Dit keer val ik écht door de mand… (‘Het Imposter Syndroom’)
Meer lezen....
Hoewel mijn programma helder is en ik als trainer precies weet wat ik aan deze groep wil overbrengen, merk ik dat ik gedurende de ochtend telkens wat wiebelig ben. Ik....
Voor de zoveelste keer wordt iemand publiekelijk uitgekotst. Hokjes worden vormgegeven en stevig dichtgezet. Oordelen worden geveld.Er is geen ontkomen aan, het vonnis luidt: Schuldig. Ik zie een schuimbekkende massa....
Al vanaf mijn geboorte altijd dichtbij haar. Letterlijk vaak fysiek tegen haar aangekropen. Haar onvoorwaardelijke liefde voor mij was minstens zo groot. Maar, ook gelaagd en met een onbewust appèl....
Bij het opruimen van onze zolder deze week kwam ik een oude brief tegen. Ik was een jaar of 25 en iemand dichtbij stort in de brief haar hart uit.....
Ik ontvang die ochtend een mail van de opdrachtgever met een verzoek voor ‘even tussentijds overleg’. Mijn buik reageert: Onrust.Als ik er meer aandacht aan geef voel ik: Onzekerheid.En..…als ik....
Ik zit achter mijn laptop voor het doen van administratie. Ondertussen bedenk ik mij dat mijn dochter nieuwe gymschoenen nodig heeft en ga ik op internet op zoek naar een....